చచ్చీ చెడి ఎలాగోలా వేసంకాలం సెలవులయ్యాయనిపించాం. కొన్నాళ్ళు అమ్మమ్మ వాళింట్లో కొవ్వూరులోనూ, రాలి పెద్దనాన్న గారింట్లోనూ, కాకినాడ తాతగారింట్లోనూ తిరిగి తిరిగి వచ్చాం కదా. అన్నిటికన్నా మా ఇల్లే హాయిగా ఉందనిపించింది. మేం లేమని సువర్ణ చాలా దిగులు పడిందిట. సెలవలకి ముందురోజే అందరికీ ప్రోగ్రెసు కార్డులిచ్చేశారు కదా. రేపట్నించి బడికెళ్ళాలి. ఇంతింత కాలం బడికెళ్ళకుండా వుంటే ఎంత విసుగొచ్చేసిందో.
ఈ సెలవుల్లో చిన్నారికి నాకూ రోజూ ఏదో ఒక దానికోసం యుద్ధమే. నేను క్లాసు ఫస్టు వచ్చానని అయిదోక్లాసు చదవనక్కర లేకుండా ఫస్టుఫారంలోకి డబుల్ ప్రమోషన్ ఇచ్చేశారుగా... చిన్నారి సెకండొచ్చింది కాబట్టి అది నోరెత్తకుండా మూడో క్లాసు చదవాల్సిందే. సువర్ణేమో సెకండు ఫారంలోకొచ్చింది. చిన్నారి సెకండు రాంకొస్తే అందులో నా తప్పేవుంది? ఈ సెలవలన్నాళ్ళు కుళ్ళుకు చావడమే కాకుండా ఇంక తెల్లారి బడుగా నేనా వెధవ బళ్ళో చదవనే చదవనూ అని ఒకటే ఏడుపు? పొద్దున్నే దాని గోల చూసి నాన్న “పోనీలే నీకు చదవాలని లేకపోతే చదువుమానేయ్. రెండో క్లాసు పాసయ్యావుగా? చాల్లే” అని ఆఫీసుకెళ్ళిపోయారు. దీని ఏడుపు విని ఇల్లుగల అత్తయ్యగారొచ్చారు ఏవిటవుతోందో అనుకుని.
“వదినగారూ! ఆ స్కూల్లో పిల్లేదో జడుసుకున్నట్లుంది పోనీ స్కూలు మార్చకూడదూ” అన్నారు.
“ఇది అందర్నీ జడిపిస్తుంది గానీ తను జడుసుకునే రకం కాదు. దీని విషయం మీకు తెలియదు. ఏదో ప్లానుండే వుంటుంది దాని బుర్రలో! సుశీలకి డబుల్ ప్రమోషనొచ్చి మరి దీనికి రాలేదు కదా. ఇప్పుడు మూడు క్లాసులు తక్కువ చదవడం దానికి నామోషట. ఇంక అందుకని ఆ స్కూలుకి చచ్చినా వెళ్ళదుట. ఏవన్నా అర్థవుందా! ఈ ఏడాది ఫస్టొస్తే దీనికి ఇస్తారుగా డబుల్ ప్రమోషన్” అని అంది అమ్మ.
“అమ్మా నీ పెద్దకూతురు కొట్టే ఫోజులు భరిస్తూ అసలు నేను ఏడాదంతా బతికి చదివి పాసయినప్పుడు కదా ఫస్టుర్యాంకు సంగతి? నేమాత్రం చచ్చినా దానితో కలిసి ఆ బడికి వెళ్ళను. రేపు నువ్వు సువర్ణా వాళ్ళ గుమస్తాగారితో ఫీజు కట్టించేసినా నే వెళ్ళను నీ ఇష్టం” అని చిన్నారి ఖచ్చితంగా చెప్పేసింది.
అమ్మయితే తలపట్టుకు కూచుంది. ఎప్పుడూ చేతిలో ఏదో ఒక పుస్తకం లేకుండా వుండని చిన్నారి అసలు చదువే మానేస్తానంటే మరి అమ్మకి భయం వేయదూ! ఇంతలోకి వెంకాయమ్మ గారొచ్చారు. “పోనీ మా మనవడు ఈ వీధి చివర ఈదర వెంకట్రామయ్యగారి బళ్ళో చదువుతున్నాడు. అక్కడ చేర్పించమ్మా ప్రస్తుతానికి కాస్త పిల్లదానికి తిక్క తగ్గాక మళ్ళీ కాన్వెంటులో పడేయొచ్చు” అని ఉపాయం చెప్పారు.
“ఏవే? ఆ బడికెడతావా?” అనడిగింది అమ్మ.
“రేపోసారి చూసొస్తా. నాలుగులో చేర్చుకుంటానంటే చేరతా”నని – ఒప్పుకుంది. ఇంక అక్కడితో ఆ గొడవయిపోయిందని అమ్మయ్య అనుకుంది అమ్మ.
మర్నాడు నేనూ సువర్ణా వెడుతూ ‘రావే! వీళ్ల కొత్తకారులో వెడదాం’ అన్నా కూడా వినిపించుకోలా. వేసవికాలం సెలవుల్లో సువర్ణా వాళ్లు మంచి నల్లకారు కొనుక్కున్నారు. నడిపేందుకు ఒక డ్రైవరు తాతగారిని పెట్టుకున్నారు. దానికి కారెక్కి స్కూలు కెళ్లాలని రాసి పెట్టుండాలి కదా! ఎవరేం చేస్తాం. నే వెళ్ళి క్లాసులో కూచుంటే అందరు పిల్లలూ నా కన్నా ఎత్తుగా అనిపించారు. మా ఫ్రెండ్సంతా అయిదో క్లాసులో వుండిపోయారు కదా! తెల్సిన వాళ్లెవరూ లేరు. దానికి తోడు ఫస్టుఫారంలో ఎక్కడెక్కడి కొత్త పిల్లలో ముందు పరీక్ష రాసి పాసయి జేరతారు. అందుకే ఫస్టుఫారం నుంచి నాలుగు సెక్షన్లుంటాయి. నాకు బొత్తిగా తోచక కాసేపు అయిదోక్లాసులో కూచుని మళ్ళీ వచ్చా ఎందుకొచ్చిన డబుల్ ప్రమోషనూ! ఇంట్లోనా చిన్నారితోటే విరోధం వచ్చేసింది స్కూల్లో అయితే ఒక్క పిల్ల మొఖమూ తెలిసినట్లు లేదు.
మొదటిరోజు కదాని అందర్నీ అన్నాలబెల్లు కొట్టగానే ఇంటికెళ్లి పొమ్మన్నారు. ఇంతలోకి మా పాత రిక్షావాడు కనిపించి ఇంటి దగ్గర దింపేశాడు. ‘అమ్మాయి గారూ తమరు కారు కొనుక్కున్నారేటండి’ అని అడిగాడు. సువర్ణేం మాట్లాడలేదు. గానీ నేను మాత్రం “అవును! బడికెళ్లడానికి వీలుగా వుంటుందనీ” అని చెప్పా. అప్పుడప్పుడూ నా రిచ్చాలో కూడా ఎలిపోయొచ్చాల అంటే అలాగేలే అని వాడికి చెప్పి ఇంట్లోకొచ్చా.
చూస్తే ఏవుంది. చిన్నారికి చదువా? చట్టుబండలా? ఇందునీ బుజ్జినీ ముందేసుకుని కేరమ్సాడుతోంది. అయ్యో చదువు మానేశానే అని గానీ, కారెక్కలేకపోయానే అనిగానీ దానికింత బాధ కూడా వున్నట్లు అనిపించలా. తలెత్తి కూడా నాకేసి చూడలా. నన్ను చూడగానే ఏదో పనున్న దానిలా లేచి వెళ్లిపోయి ఒక పాత బాలమిత్ర పుచ్చుకుని కూచుంది.
అన్నం తింటూ అమ్మతో చెప్పా “అమ్మా ఫస్టుఫారం అంటే అంత పెద్దక్లాసని నాకు ఇన్నాళ్లు తెలియదమ్మా. ఇదివరకు మాకు నేలమీదే కూచుని చేతి బల్లల మీద రాసుకోవాల్సి వచ్చేదికదా. ఇపుడు ఎవరి బెంచీ వాళ్లకే! ఎవరి కుర్చీ వాళ్లకే. కుర్చీ బల్ల కలిసి ఉంటాయి. పది పుస్తకాలు పెట్టుకునేంత డ్రాయరు కూడా వుంది. ఇంకొలికి పోకుండా ఇంకు సీసా నిలబడేందుకు ప్రతి బల్ల మీదా గుండ్రంగా బిళ్లలాగా కూడా వుంది తెలుసా” అని అమ్మకి నేను మా స్కూల్లో ఫస్టుఫారం క్లాసు కబుర్లు చెప్తున్నాను. ఏదన్నా చెప్తేనే కదా తెలిసేది? అమ్మసలు బడికే రాదు కదా. ఏవీ చెప్పకపోతే ఎంతకని ఊహించుకుంటుందీ?
చిన్నారి పాపం తలెత్తకుండా విననట్లుగా నటిస్తోంది. దాన్ని చూస్తే నాకే జాలేసింది. ఎంతయినా సొంత చెల్లెలు కదా. రెండోక్లాసులో చదువాపేస్తోందంటే నాకు మాత్రం బాధగా వుండదూ? నాకన్నా మూడు క్లాసులు తక్కువయి పోయాననే కదా ఏకంగా బళ్లోకే వెళ్లనని పంతం పట్టింది. ఫస్టు రానంత మాత్రాన మరీ ఇంత పనిష్మెంటా?
“అమ్మా వారం రోజులలోపు ఫీజు కట్టకపోతే పేరు కొట్టేస్తారుట. ఈ శనివారం లోపల దీని తిక్క తగ్గకపోతే ఆ మూడో క్లాసు చదువు కూడా ఉండదు” అన్నా.
“నానీ! నీ విషయం నువ్వు చూసుకో దాని చదువు సంగతి నీకెందుకు? మళ్లీ ఏవన్నా అంటే రోజున్నర ఏడుస్తావు. నువ్వేమయినా దాని గార్డియన్ వా?” అని నన్నే కేకలేసింది. అమ్మెప్పుడూ దాని పక్షమే. అమ్మంతా వూరికే పనున్నప్పుడే నాతో బాగా మాట్లాడుతుంది.
“నేను ఏ చెత్త బళ్లోనూ చేరనని ఎప్పుడో చెప్పేశాగా! చెప్పమ్మా అమ్మా నేను కొత్త బళ్లో చేరానని!”
“ఏవిటి? కొత్త బళ్లోనా! ఏ బడి? చెప్పవేమే అమ్మా? దాన్ని ఎంచక్కా కొత్తబళ్లో చేర్పించి నన్నా వెధవ పాత బళ్లోనే చదివిస్తున్నావా? ఎంత న్యాయం!”
“ఛ నోర్ముయ్. తేగంటే తేగలాటి కడుకు కావాలంటావు! కొత్త బడంటే కొత్త బట్టలనుకుంటున్నావా? రోజు రోజుకీ కావాలనడానికి దానికంటే బుద్ధిలేదు. పెద్దదానివి నీ బుద్ధి ఏమవుతోంది?” మళ్లీ నన్నే తిట్టడం.
“అమ్మా! చెప్పమ్మా! ఏ బళ్లో చేరిందో?”
“మన వెంకాయమ్మగారి మనవడు చదువుతున్నాడే వీధి చివర బడి అందులో రెండు రూపాయలు జీతం కట్టి వచ్చింది” అమ్మ చెప్పింది.
“ఛీ ఛీ ఛీ! వీధి బళ్లో చేరావా నా తల్లీ ఇంకా కొత్త బడంటే ఏవిటో అనుకున్నాను. వీళ్లన్నా నిన్ను నాలుగో క్లాసులో చేర్చుకున్నారా పాపం ఇంతా కష్టపడ్డావు?”
“లేదు! అలా కుదరదన్నారు.”
“అయ్యో పాపం. స్కూలు మారీ ఏం లాభం. నాలుగులో చేర్చుకోపోతే!”
“నీ కెందుకే నా బాధ – నాలుగు కాకపోతే అయిదులో చేరతా! నీకెందుకూ నావూసు!”
“అమ్మ బాబోయ్! అయిదో క్లాసా! ఏకంగా మూడు లేదు నాలుగూ లేదూ! అయిదో క్లాసా! నాకన్నా ఒక్కక్లాసే తక్కువా?” నాకయితే గుండాగినంత పనయింది.
“ఆ! నీకన్నా ఒక్క క్లాసే తక్కువ. నువ్వుగానీ ఎప్పుడన్నా ఒక్కసారి పరీక్ష తప్పితే నీ క్లాస్ మేటునయిపోతా. చూస్తుండు. మళ్లీ ఏడు కాన్వెంట్లో ఫస్టుఫారం చేరే పిల్లల కోసం పరీక్ష పెడతారు కదా! అందులో పాసయి కాన్వెంట్లో వచ్చే ఏడు చేరకపోతే నా పేరు చిన్నారే కాదు!” ఇదన్నంత పనీ చేస్తుందని నాకు తెలుసు.
నే ఇందాకట్నించీ దాని చేతిలో ఉన్నది బాలమిత్ర అనుకున్నా కాదు సువర్ణ వాళ్ల తమ్ముడు సాయి లేడూ! అతనిది మూడోక్లాసు భూగోళం పుస్తకం. ఒక పదిరోజుల్లో మూడోక్లాసు (నావి పాతవి) చదివేస్తుందిట. లెక్కలేమో నాన్న దగ్గిర నేర్చుకుంటుందిట. వెధవ ఒక్కోక్లాసు చదవడానికి ఏడాదెందుకూ! దండగ! అని టక్కులు పోయింది.
నిజంగానే అది అన్నమాట సాధించి మళ్లీ ఏడాది మా కాన్వెంటు లోనె ఫస్టుఫారంలో చేరి ప్రతి పరీక్షల ముందరా నేతప్పితే నా క్లాసుమేటవుతావని బెదిరించబట్టే కదా నేనింత బాగా చదువుకుని ఇంత దాన్నయిందీ! జీవితంలో ఏదయినా భరించేదాన్నేమో గానీ అది నా క్లాసులో నా పక్కనో ముందో కూచుంటె అసలు నేననే మనిషినుండే దాన్నేనా!
ఈ సెలవుల్లో చిన్నారికి నాకూ రోజూ ఏదో ఒక దానికోసం యుద్ధమే. నేను క్లాసు ఫస్టు వచ్చానని అయిదోక్లాసు చదవనక్కర లేకుండా ఫస్టుఫారంలోకి డబుల్ ప్రమోషన్ ఇచ్చేశారుగా... చిన్నారి సెకండొచ్చింది కాబట్టి అది నోరెత్తకుండా మూడో క్లాసు చదవాల్సిందే. సువర్ణేమో సెకండు ఫారంలోకొచ్చింది. చిన్నారి సెకండు రాంకొస్తే అందులో నా తప్పేవుంది? ఈ సెలవలన్నాళ్ళు కుళ్ళుకు చావడమే కాకుండా ఇంక తెల్లారి బడుగా నేనా వెధవ బళ్ళో చదవనే చదవనూ అని ఒకటే ఏడుపు? పొద్దున్నే దాని గోల చూసి నాన్న “పోనీలే నీకు చదవాలని లేకపోతే చదువుమానేయ్. రెండో క్లాసు పాసయ్యావుగా? చాల్లే” అని ఆఫీసుకెళ్ళిపోయారు. దీని ఏడుపు విని ఇల్లుగల అత్తయ్యగారొచ్చారు ఏవిటవుతోందో అనుకుని.
“వదినగారూ! ఆ స్కూల్లో పిల్లేదో జడుసుకున్నట్లుంది పోనీ స్కూలు మార్చకూడదూ” అన్నారు.
“ఇది అందర్నీ జడిపిస్తుంది గానీ తను జడుసుకునే రకం కాదు. దీని విషయం మీకు తెలియదు. ఏదో ప్లానుండే వుంటుంది దాని బుర్రలో! సుశీలకి డబుల్ ప్రమోషనొచ్చి మరి దీనికి రాలేదు కదా. ఇప్పుడు మూడు క్లాసులు తక్కువ చదవడం దానికి నామోషట. ఇంక అందుకని ఆ స్కూలుకి చచ్చినా వెళ్ళదుట. ఏవన్నా అర్థవుందా! ఈ ఏడాది ఫస్టొస్తే దీనికి ఇస్తారుగా డబుల్ ప్రమోషన్” అని అంది అమ్మ.
“అమ్మా నీ పెద్దకూతురు కొట్టే ఫోజులు భరిస్తూ అసలు నేను ఏడాదంతా బతికి చదివి పాసయినప్పుడు కదా ఫస్టుర్యాంకు సంగతి? నేమాత్రం చచ్చినా దానితో కలిసి ఆ బడికి వెళ్ళను. రేపు నువ్వు సువర్ణా వాళ్ళ గుమస్తాగారితో ఫీజు కట్టించేసినా నే వెళ్ళను నీ ఇష్టం” అని చిన్నారి ఖచ్చితంగా చెప్పేసింది.
అమ్మయితే తలపట్టుకు కూచుంది. ఎప్పుడూ చేతిలో ఏదో ఒక పుస్తకం లేకుండా వుండని చిన్నారి అసలు చదువే మానేస్తానంటే మరి అమ్మకి భయం వేయదూ! ఇంతలోకి వెంకాయమ్మ గారొచ్చారు. “పోనీ మా మనవడు ఈ వీధి చివర ఈదర వెంకట్రామయ్యగారి బళ్ళో చదువుతున్నాడు. అక్కడ చేర్పించమ్మా ప్రస్తుతానికి కాస్త పిల్లదానికి తిక్క తగ్గాక మళ్ళీ కాన్వెంటులో పడేయొచ్చు” అని ఉపాయం చెప్పారు.
“ఏవే? ఆ బడికెడతావా?” అనడిగింది అమ్మ.
“రేపోసారి చూసొస్తా. నాలుగులో చేర్చుకుంటానంటే చేరతా”నని – ఒప్పుకుంది. ఇంక అక్కడితో ఆ గొడవయిపోయిందని అమ్మయ్య అనుకుంది అమ్మ.
మర్నాడు నేనూ సువర్ణా వెడుతూ ‘రావే! వీళ్ల కొత్తకారులో వెడదాం’ అన్నా కూడా వినిపించుకోలా. వేసవికాలం సెలవుల్లో సువర్ణా వాళ్లు మంచి నల్లకారు కొనుక్కున్నారు. నడిపేందుకు ఒక డ్రైవరు తాతగారిని పెట్టుకున్నారు. దానికి కారెక్కి స్కూలు కెళ్లాలని రాసి పెట్టుండాలి కదా! ఎవరేం చేస్తాం. నే వెళ్ళి క్లాసులో కూచుంటే అందరు పిల్లలూ నా కన్నా ఎత్తుగా అనిపించారు. మా ఫ్రెండ్సంతా అయిదో క్లాసులో వుండిపోయారు కదా! తెల్సిన వాళ్లెవరూ లేరు. దానికి తోడు ఫస్టుఫారంలో ఎక్కడెక్కడి కొత్త పిల్లలో ముందు పరీక్ష రాసి పాసయి జేరతారు. అందుకే ఫస్టుఫారం నుంచి నాలుగు సెక్షన్లుంటాయి. నాకు బొత్తిగా తోచక కాసేపు అయిదోక్లాసులో కూచుని మళ్ళీ వచ్చా ఎందుకొచ్చిన డబుల్ ప్రమోషనూ! ఇంట్లోనా చిన్నారితోటే విరోధం వచ్చేసింది స్కూల్లో అయితే ఒక్క పిల్ల మొఖమూ తెలిసినట్లు లేదు.
మొదటిరోజు కదాని అందర్నీ అన్నాలబెల్లు కొట్టగానే ఇంటికెళ్లి పొమ్మన్నారు. ఇంతలోకి మా పాత రిక్షావాడు కనిపించి ఇంటి దగ్గర దింపేశాడు. ‘అమ్మాయి గారూ తమరు కారు కొనుక్కున్నారేటండి’ అని అడిగాడు. సువర్ణేం మాట్లాడలేదు. గానీ నేను మాత్రం “అవును! బడికెళ్లడానికి వీలుగా వుంటుందనీ” అని చెప్పా. అప్పుడప్పుడూ నా రిచ్చాలో కూడా ఎలిపోయొచ్చాల అంటే అలాగేలే అని వాడికి చెప్పి ఇంట్లోకొచ్చా.
చూస్తే ఏవుంది. చిన్నారికి చదువా? చట్టుబండలా? ఇందునీ బుజ్జినీ ముందేసుకుని కేరమ్సాడుతోంది. అయ్యో చదువు మానేశానే అని గానీ, కారెక్కలేకపోయానే అనిగానీ దానికింత బాధ కూడా వున్నట్లు అనిపించలా. తలెత్తి కూడా నాకేసి చూడలా. నన్ను చూడగానే ఏదో పనున్న దానిలా లేచి వెళ్లిపోయి ఒక పాత బాలమిత్ర పుచ్చుకుని కూచుంది.
అన్నం తింటూ అమ్మతో చెప్పా “అమ్మా ఫస్టుఫారం అంటే అంత పెద్దక్లాసని నాకు ఇన్నాళ్లు తెలియదమ్మా. ఇదివరకు మాకు నేలమీదే కూచుని చేతి బల్లల మీద రాసుకోవాల్సి వచ్చేదికదా. ఇపుడు ఎవరి బెంచీ వాళ్లకే! ఎవరి కుర్చీ వాళ్లకే. కుర్చీ బల్ల కలిసి ఉంటాయి. పది పుస్తకాలు పెట్టుకునేంత డ్రాయరు కూడా వుంది. ఇంకొలికి పోకుండా ఇంకు సీసా నిలబడేందుకు ప్రతి బల్ల మీదా గుండ్రంగా బిళ్లలాగా కూడా వుంది తెలుసా” అని అమ్మకి నేను మా స్కూల్లో ఫస్టుఫారం క్లాసు కబుర్లు చెప్తున్నాను. ఏదన్నా చెప్తేనే కదా తెలిసేది? అమ్మసలు బడికే రాదు కదా. ఏవీ చెప్పకపోతే ఎంతకని ఊహించుకుంటుందీ?
చిన్నారి పాపం తలెత్తకుండా విననట్లుగా నటిస్తోంది. దాన్ని చూస్తే నాకే జాలేసింది. ఎంతయినా సొంత చెల్లెలు కదా. రెండోక్లాసులో చదువాపేస్తోందంటే నాకు మాత్రం బాధగా వుండదూ? నాకన్నా మూడు క్లాసులు తక్కువయి పోయాననే కదా ఏకంగా బళ్లోకే వెళ్లనని పంతం పట్టింది. ఫస్టు రానంత మాత్రాన మరీ ఇంత పనిష్మెంటా?
“అమ్మా వారం రోజులలోపు ఫీజు కట్టకపోతే పేరు కొట్టేస్తారుట. ఈ శనివారం లోపల దీని తిక్క తగ్గకపోతే ఆ మూడో క్లాసు చదువు కూడా ఉండదు” అన్నా.
“నానీ! నీ విషయం నువ్వు చూసుకో దాని చదువు సంగతి నీకెందుకు? మళ్లీ ఏవన్నా అంటే రోజున్నర ఏడుస్తావు. నువ్వేమయినా దాని గార్డియన్ వా?” అని నన్నే కేకలేసింది. అమ్మెప్పుడూ దాని పక్షమే. అమ్మంతా వూరికే పనున్నప్పుడే నాతో బాగా మాట్లాడుతుంది.
“నేను ఏ చెత్త బళ్లోనూ చేరనని ఎప్పుడో చెప్పేశాగా! చెప్పమ్మా అమ్మా నేను కొత్త బళ్లో చేరానని!”
“ఏవిటి? కొత్త బళ్లోనా! ఏ బడి? చెప్పవేమే అమ్మా? దాన్ని ఎంచక్కా కొత్తబళ్లో చేర్పించి నన్నా వెధవ పాత బళ్లోనే చదివిస్తున్నావా? ఎంత న్యాయం!”
“ఛ నోర్ముయ్. తేగంటే తేగలాటి కడుకు కావాలంటావు! కొత్త బడంటే కొత్త బట్టలనుకుంటున్నావా? రోజు రోజుకీ కావాలనడానికి దానికంటే బుద్ధిలేదు. పెద్దదానివి నీ బుద్ధి ఏమవుతోంది?” మళ్లీ నన్నే తిట్టడం.
“అమ్మా! చెప్పమ్మా! ఏ బళ్లో చేరిందో?”
“మన వెంకాయమ్మగారి మనవడు చదువుతున్నాడే వీధి చివర బడి అందులో రెండు రూపాయలు జీతం కట్టి వచ్చింది” అమ్మ చెప్పింది.
“ఛీ ఛీ ఛీ! వీధి బళ్లో చేరావా నా తల్లీ ఇంకా కొత్త బడంటే ఏవిటో అనుకున్నాను. వీళ్లన్నా నిన్ను నాలుగో క్లాసులో చేర్చుకున్నారా పాపం ఇంతా కష్టపడ్డావు?”
“లేదు! అలా కుదరదన్నారు.”
“అయ్యో పాపం. స్కూలు మారీ ఏం లాభం. నాలుగులో చేర్చుకోపోతే!”
“నీ కెందుకే నా బాధ – నాలుగు కాకపోతే అయిదులో చేరతా! నీకెందుకూ నావూసు!”
“అమ్మ బాబోయ్! అయిదో క్లాసా! ఏకంగా మూడు లేదు నాలుగూ లేదూ! అయిదో క్లాసా! నాకన్నా ఒక్కక్లాసే తక్కువా?” నాకయితే గుండాగినంత పనయింది.
“ఆ! నీకన్నా ఒక్క క్లాసే తక్కువ. నువ్వుగానీ ఎప్పుడన్నా ఒక్కసారి పరీక్ష తప్పితే నీ క్లాస్ మేటునయిపోతా. చూస్తుండు. మళ్లీ ఏడు కాన్వెంట్లో ఫస్టుఫారం చేరే పిల్లల కోసం పరీక్ష పెడతారు కదా! అందులో పాసయి కాన్వెంట్లో వచ్చే ఏడు చేరకపోతే నా పేరు చిన్నారే కాదు!” ఇదన్నంత పనీ చేస్తుందని నాకు తెలుసు.
నే ఇందాకట్నించీ దాని చేతిలో ఉన్నది బాలమిత్ర అనుకున్నా కాదు సువర్ణ వాళ్ల తమ్ముడు సాయి లేడూ! అతనిది మూడోక్లాసు భూగోళం పుస్తకం. ఒక పదిరోజుల్లో మూడోక్లాసు (నావి పాతవి) చదివేస్తుందిట. లెక్కలేమో నాన్న దగ్గిర నేర్చుకుంటుందిట. వెధవ ఒక్కోక్లాసు చదవడానికి ఏడాదెందుకూ! దండగ! అని టక్కులు పోయింది.
నిజంగానే అది అన్నమాట సాధించి మళ్లీ ఏడాది మా కాన్వెంటు లోనె ఫస్టుఫారంలో చేరి ప్రతి పరీక్షల ముందరా నేతప్పితే నా క్లాసుమేటవుతావని బెదిరించబట్టే కదా నేనింత బాగా చదువుకుని ఇంత దాన్నయిందీ! జీవితంలో ఏదయినా భరించేదాన్నేమో గానీ అది నా క్లాసులో నా పక్కనో ముందో కూచుంటె అసలు నేననే మనిషినుండే దాన్నేనా!
- ఆంధ్రజ్యోతి, 7 ఫిబ్రవరి 2000
0 వ్యాఖ్యలు:
Post a Comment